Spacemen 3 - "Sound of Confusion"

Released: 1986

Label: Glass Records (GLALP 018)

Tracklist

A1 - Losing Touch With My Mind

A2 - Hey Man

A3 - Rollercoaster

A4 - Mary Anne

B1 - Little Doll

B2 - 2.35

B3 - O.D. Catastrophe

Φορμαρίστηκαν το 1982 και χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να γνωρίσει ο κόσμος ενα ολοκληρωμένο δείγμα της δουλειάς τους. Ο πρώτος δίσκος των Spacemen 3 –περί αυτών ο λόγος– με τον τίτλο Sound Of Confusion κυκλοφόρησε το 1986 απο την Glass Records. Στο εξώφυλλο, το γκρουπ φωτογραφίζεται όπως οι Velvet Underground κάποια χρόνια νωρίτερα. Σε αντίθεση όμως με τους Velvets που κατάγονταν απο τα σκληρά και βρώμικα καταγώγια της Νεας Υορκης, οι Spacemen 3 ηταν Άγγλοι, συγκεκριμένα απο το Rugby.

Ο κιθαρίστας Peter Kember έγινε γνωστός με το ψευδώνυμο Sonic Boom. Ο δεύτερος κιθαρίστας Jason Pearce (ή Jason Spaceman) ανέλαβε παράλληλα και τα φωνητικά. Απο το ψευδώνυμο Bassman γίνεται αντιληπτό πως ο Pete Bain είχε την επίβλεψη του μπάσου, ενω ο Natty Brooker πήρε τη θέση του Tim Morris πίσω απο τα τύμπανα και οι Spacemen 3 κυκλοφόρησαν το Sound Of Confusion, ένα ενδιαφέρον κράμα garage και space στοιχείων, που γίνεται αντιληπτό απο το εναρκτήριο “Losing Touch With My Mind”. Τα τύμπανα δεν είναι παρά μόνον η κάσα και τα βαθιά, που κρατούν ρυθμό (σαν άλλος μετρονόμος) και διανθίζονται απο ντέφι.

Γενικότερα, δεν υπάρχουν τυμπανιστικά γεμίσματα στην μουσική των Spacemen 3, ο ντραμίστας δεν ρολλάρει ποτέ, παίζει πάντοτε μονολιθικά, όπως το ρυθμικό κουτί των Suicide. Με σχεδόν απαράβατο κανόνα τον μουσικό μινιμαλισμό, δεν ανακαλύπτει ο ακροατής τίποτα το περιττό στο Sound Of Confusion. Όλα βρίσκονται σε πλήρη αρμονία. Σε συνδυασμό με τις επαναλαμβανόμενες μπασογραμμές, τα χαοτικά fuzzdrone κιθαριστικά περάσματα και το echo στα soft φωνητικά, το γκρουπ δημιουργεί με χαρακτηριστική άνεση εκείνες τις κιθαριστικές υπνωτικές παρεμβάσεις των Velvet Underground που γίνονται αντιληπτές στο “Hey Man”, στο οκτάλεπτο “Rollercoaster“(των 13th Floor Elevators), στο εξαιρετικό “Mary Anne” (μ’ εκείνα τα υπόγεια flanger περάσματα) και στο “Little Doll” (των Stooges). Το “2:35″ φλερτάρει έντονα, σε κάποια σημεία, με το χάος και το τονικά δυσοίωνο αριστούργημα “O.D. Catastrophe” συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο ολόκληρη την πρώτη εποχή των Spacemen 3.

Αν και η πρώτη εντύπωση που αναδύει η προσπάθειά τους, ηθικά ερχόταν σε αντιδιαστολή με την Dream Pop, ωστόσο, θα μπορούσε εύστοχα να ισχυριστεί κανείς πως, ηχητικά, το γκρουπ αποτελεί “έμπνευση” του Shoegaze κινήματος που λίγο αργότερα θα σάρωνε τη Βρετανία. Και τούτο οφείλεται περισσότερο στο noise παραλυτικό υπόβαθρό τους.